ازدواج های زرتشتی در قدیم.(رد اتهام ازدواج با محارم)
1.پادشاهی زن
زمانی که دختری به سن 15 سالگی می رسید و به صلاح و دید خانواده خود به
ازدواج مردی در می آمد در دفتر ثبت به نام پادشاه زن ثبت میشده و در این
ازدواج زن از حقوق کامل برخوردار بوده و تا آخر زندگی و حتی بعد از مرگ
روان وی با شوهر اول خود پیمان بسته میشده.
2.چَاکر زن:
اگر زن بیوه که شوهر خود را از دست داده می تواند بار دیگر ازدواج کند که
در دفتر ثبت به نام چَاکر زن ثبت میشده این زن در ازدواج خود تمام مزایای
کامل ازدواج پادشاهی زن را دارد اما در خانه شوهر جدید خود
نقش کدبانو دارد.و بعد از مرگ این بانو خانواده شوهر اول باید هزینه کفن
دفن را پرداخت کند به دلیل آن که روان وی با شوهر اول پیوند بسته و فقط جسم
وی با شوهر دوم پیمان بسته است.
3.سَتر زن:
در ایران باستان اگر
پسری بالغ بدون آن که ازدواج کند و بچه دار شود از دنیا برود برای آن که
نام وی حفظ شود زنی به نام وی با خرج خود به عقد جوانی در می آوردند تا هم
به خانواده های فقیر کمکی باشد برای ازدواج و هم نام آن فرد پاس داشته شود و
اولین فرزند پسری که از این خانواده به دنیا می آید به خانواده در گذشته
داده میشود تا نام آن درگذشته را حفظ کند.
4.ایوک زن:
اگر در یک
ازدواج حاصل آن ازدواج تعداد زیادی دختر شود و فرزند پسری حاصل نشود
کوچکترین دختر زمانی که ازدواج میکند اولین فرزند پسر را که به دنیا می آید
به جای شهرت به نا پدر خود به نام فرزند خواندگی جد مادری خویش در آمده و
شهرت می یابد .این ازدواج باعث پیدا شدن شبهه در ذهن غیر زرتشتی ها شد . آن
را ازدواج با محارم نسبت دادن در صورتی که اصلا آمیزشی بین پدر و دختر به
وجود نمی آید بلکه حاصل ازدواج دختر و شوهر که یک پسر می شد به نام پدر بزرگ
مادری خود شهرت می یافت.
5.خودرای زن:
زن در دین زرتشت از آزادی
کامل برخوردار بوده و کسی نمی توانسته مانع علایق وی شود و اگر دختر علاقه به
ازدواج با پسری را داشته باشد و پدر وی با این ازدواج مخالفت کند وی
میتواند بدون اجازه پدر و مادر خود ازدواج کند و در دفتر ثبت به نام خودرای
زن ثبت میشده .اما دیگر دختر از والدین خود هیچ ارثی نمیبرد
باشد که باعث اگاهی شود و دیگر سخنی از ازدواج با محارم پیش نیاید.
نوشته میدوم ماه
